Uit Ben Wilson (2020): “Metropolis, de grootste uitvinding van de mens”, Spectrum
In het boek van historicus Wilson wordt de stad omschreven in dilemma-termen. Door de eeuwen heen is de stad getypeerd en beschreven als een utopie of als een dystopie. ‘In de westerse cultuur zijn er altijd veel anti-stedelijke sentimenten geweest: men zag de stad als een kracht die tot geatomiseerde samenlevingen leidt, gemeenschappen vernietigt en de ‘natuurlijke’ component van de menselijke aard ontregelt’. Maar de stad is ook bejubeld als de beste uitvinding die mensen ooit gedaan hebben. Inmiddels is de urbanisatie ver voortgeschreden: in 2030 leeft tweederde van de mensheid in steden. Wilson typeert de utopische en de dystopische stad als volgt:
Bij het beschouwen van een stad komen er allerlei dilemma’s aan het licht. Bijvoorbeeld:
– Gesloten versus open stad (uitsluiten bewoners versus inclusie/diversiteit);
– Aanbodgedreven versus vraaggestuurde stad;
– Het stadsontwikkelingsdilemma (centrale planning in de stad versus uitproberen,
weloverwogen keuzes versus laten ontstaan, control houden versus vrijlaten, richting
geven versus participatie);
– Prescriptieve stad versus coördinerende, open, democratische stad.
Voor een nadere analyse van deze vier dilemma’s zie het boek van Boswijk, Peelen en Olthof
“ The Economy of Meaningfull Experiences” (2021).
Steven Olthof, 19 april 2021
Geef een reactie