Het NSOB (Nederlands Bureau voor Openbaar Bestuur), publiceerde het bovenstaande Essay (2020)
Waarom dit essay?: ‘Maatschappelijke opgaven houden zich niet aan departementale grenzen. Daarom proberen overheden steeds meer over organisatiegrenzen heen samen te werken aan gedeelde opgaven’
Dit gaat echter niet vanzelf. Bestaande grenzen (rechtsstatelijke, politieke organisatorische en psychologische) zijn diep ingesleten en ze zijn zó normaal, dat opgavengericht samenwerken – als het gebeurt – vaak te maken krijgt met de pilotparadox: de uitzondering verandert niet de regel, maar bevestigt deze juist.
‘Grenzeloos samenwerken‘ gebeurt wel als uitzondering, maar is daarmee nog geen regel. Dat roept de vraag op hoe die beweging te kantelen is. Dus: grenzeloos samenwerken als regel, in plaats van als uitzondering. Om deze vraag te kunnen beantwoorden, moet je je realiseren dat dit niet zomaar een vraag is, maar een dilemma. En dus, waarom grenzeloos samenwerking nooit vanzelf zal gaan’.
Het prachtige essay, geschreven door Martijn van der Steen en Jorren Scherpenisse, behandelt het dilemma:
‘Organiseren van problemen zodat ze behapbaar zijn voor de (organisatie van) de overheid (organize problems to suit government) versus Organiseren rondom/vanuit maatschappelijke opgaven (organize government around problems)’.
Typeringen hiervan, cq. deeldilemma’s zijn onder andere:
- Reconfiguratie van de overheid versus Vloeibare overheid,
- Uitgaan van staande structuren versus Uitgaan van inhoudelijke inzet,
- Organiseren vanuit de delen versus Organiseren vanuit het geheel.
Het essay behandelt een aantal veranderkundige onderwerpen en een drietal veranderingsstrategieën en eindigt met een handelingsperspectief voor grenzeloos samenwerken dat is geformuleerd op meerdere niveaus: het openbaar bestuur, de rijksoverheid, het ministerie, het team en de individuele professional.
Geef een reactie