Journalisten zijn dol op dilemma’s, vooral als ze duivels zijn. In ons boek namen we een statistiekje op van de populariteit van het woord. Zie hier:
We constateerden toen dat de krant (in dit geval de NRC) de lezer dagelijks gemiddeld één dilemma presenteert om ’s nachts op te kauwen. Nu, dankzij een hijgende Corona in onze nek, heeft het thema dilemma eenzelfde groei in populariteit ondergaan als Zoom of Teams. Dat is natuurlijk koren op onze molen, die draait op het herkennen en begrijpen van dilemma’s. Dat alles in de hoop dat ons lezerspubliek daarin handiger wordt. En meer nog: in het omgaan met dilemma’s. Maar de eerste stap is herkennen en begrijpen, want, zoals u wel intuïtief weet, vraagt het ‘oplossen’ van een dilemma creativiteit en doorzettingskracht.
De weg naar ‘wederzijdse winst’ is afhankelijk van de precieze formulering van het dilemma en van wie erbij betrokken zijn. In onze terminologie: de ‘reconciliatie’ van het spanningsveld hangt af van de positie van de ‘dilemmahouder’ en de belangen van de ‘stakeholders’. Die moeten we dus kennen voordat we de stap naar ‘omgaan’ kunnen maken.
Deze blog bouwt op boeiende dilemma’s in de geschreven pers. En vinden we er een, dan kijken we:
- Is het wel een dilemma? En zo ja: wat is het spanningsveld?
- Wie zou de dilemmahouder kunnen zijn?
- Wie zijn de belangrijkste stakeholders?
Soms zal een probleem ten onrechte als dilemma worden aangemerkt. Dat kan ook leerzaam zijn. En soms zal het dilemma al zo helder verwoord en geanalyseerd zijn, dat we het kunnen samenvatten met een win-win snap shot. De ervaring leert dat dit zelden voorkomt. Dat verbaasd niet, want de ruimte in een krant is beperkt en leent zich onvoldoende voor een gedetailleerde bespreking.
Het is tijd om het eerste dilemma uit de krant te vissen. De NRC van 14 januari j.l. levert er direct al vier. Vier dilemma’s rond het spanningsveld Big Tech versus Democratie, gesignaleerd door Wouter van Noort en Clara van de Wiel.
Geef een reactie